Marianne (53) verloor dus haar zoon en haar man

Marianne verloor de 2 mensen van wie ze het meest hield. Zowel haar man als haar zoon had psychische problemen. “Ik ben ervan overtuigd dat het anders had kunnen lopen als er naar mij geluisterd was.” 

“Morgen is het 26 jaar geleden dat hij geboren werd. Mijn jongste zoon, die zo’n kort en moeilijk leven heeft gehad. Hij leed aan ADHD en PDD-NOS en zijn leven is 1 groot gevecht geweest tegen de onrust in zijn hoofd. Hij was een lief en mooi mens, vol enthousiasme, maar niet bestand tegen de hardheid van de wereld om hem heen, en toen hij ouder werd is dat zijn ondergang geworden.”

Zelfmoord 
“Op zijn 18e kwam hij onder de vleugels van de hulpverlening en dat betekende dat ik vanaf dat moment geen enkele inspraak meer had. Terwijl ik durf te zeggen dat niemand hem beter kende dan ik. Ik zag hoe hij achteruitging, gebruikmakend van de zachte aanpak waarmee hij benaderd werd, maar als ik daarover wilde praten, werd er vriendelijk gereageerd en vervolgens gebeurde er niets. Hij kwam met verkeerde mensen in aanraking en er gebeurden verschrikkelijke dingen met hem. In die tijd begon hij over zelfmoord te praten. ‘Mam, je moet niet verdrietig zijn’, zei hij dan. Hij is weer thuis komen wonen in wat achteraf de laatste weken van zijn leven bleken te zijn. In die weken ben ik ervan doordrongen geraakt hoe intens en niet te genezen ongelukkig mijn kind was. Dat heeft mij geholpen het te dragen toen hij inderdaad een einde aan zijn leven had gemaakt. Maar voor mijn man was het te veel. Toen hij bij zijn zoon stond, zag ik iets in hem knappen en daarna is het misgegaan.”

Te laat 
“Hij veranderde totaal, werd zelfs een paar weken opgenomen. ‘Mevrouw, er is niets met uw man aan de hand’, zei de psychiater tegen mij. Maar er was wel iets met hem aan de hand, en net zoals bij onze zoon wilde ook nu niemand naar me luisteren. Weer had ik dat radeloze gevoel van moeten toezien hoe iemand van wie ik hield te gronde ging zonder dat ik kon ingrijpen. Om een lang verhaal kort te maken: mijn man ging te veel drinken en is aan de gevolgen daarvan overleden. 2 mensen die mij zo dierbaar waren zijn er niet meer, en ik ben ervan overtuigd dat het anders had kunnen lopen als er naar mij geluisterd was. Voor mij is het te laat, maar ik weet dat er nog steeds moeders zijn die een schat aan informatie hebben over hun dierbaren en naar wie niet geluisterd zal worden. Dat is het ondraaglijke, dat de geschiedenis zich telkens weer herhaalt en dat er kennelijk niets tegen te doen is.”

Heb jij of iemand anders in je omgeving hulp nodig? Bel of chat anoniem met Stichting 113 Zelfmoordpreventie.

Bron: Libelle Interview: Tineke Beishuizen. Beeld: iStock