Jacqueline: “Na 7 maanden detentie kwam Henri vrij en kon ik hem ophalen. Het was prachtig weer en ik besloot samen met onze dochter op de parkeerplaats te wachten in plaats van binnen in een wachtruimte. Ik herinner het me haarscherp: zij liep daar wat te scharrelen en daar kwam hij de hoek om. In zijn knalgroene Adidas-trainingspak dat ik zo lelijk vond. Op haar kleine beentjes rende ze naar hem toe, daarna kwam ik erbij: we waren weer bij elkaar!”
Slingers
“Thuis had ik geen slingers opgehangen, maar ik had wel allemaal lekkere dingen gehaald. Ik hoopte dat hij de rest van de dag thuis zou blijven, maar al snel vertrok hij naar zijn ouders en zusje – ik begreep wel dat hij hen wilde zien. Na al die maanden alleen moest ik er natuurlijk wel aan wennen dat hij weer thuis was: overal lag zijn troep, hij liet alles slingeren, er was weer meer was, meer afwas…
Heel lang heeft dat alleen niet mogen duren. Het ging een paar weken goed, maar nog geen 3 maanden later kon hij opnieuw de gevangenis in omdat hij wat dingen had geflikt. Hij was nogal een kwajongen, een vechtersbaas en als hij moest voorkomen, kwam hij vaak niet opdagen. Dat soort dingen.”
Eigen weg
“En toen was ik het verschrikkelijk zat. Wéér die onzekerheid. Wéér alles alleen moeten doen. Ik had er geen zin meer in. Die 1e keer stond alles in het teken van hem, maar nu besloot ik: ik ga niet op jou zitten wachten. Ik wilde ook nog een leven hebben. En dat is gelukt. Ik had mijn eigen vriendenkring, ging uit, ging uit eten, deed in elk geval dingen die ík leuk vond. De 1e keer dat hij zat, voelde ik me schuldig als ik lol had, de 2e keer dacht ik: ik heb hier zó geen zin meer in. Daarnaast kon ik ook geen enkel begrip opbrengen voor zijn manier om aan geld te komen. Mijn ouders hebben gestudeerd, hebben allebei een goede baan – ik kénde dit helemaal niet. In tegenstelling tot Henri. Zijn vader was al een beetje een boef; hij heeft niet het goede voorbeeld gekregen, zullen we maar zeggen.”
Rechte pad
“2 jaar geleden kregen we samen nog een kindje, maar vorig jaar zijn we uit elkaar gegaan. Ik heb lang gehoopt dat hij vanzelf op het rechte pad zou komen, maar hij is geen man om voor een baas te werken. Hij kiest voor snel geld verdienen op de verkeerde manier. Mijn dochter is inmiddels 5 en ik denk niet dat ze er veel van heeft meegekregen dat haar vader ‘heeft gezeten’. Ze heeft er nog niet naar gevraagd en ik zal er niet over beginnen. En mijn ex denk ik ook niet.
In de gevangenis was nog een keer een papa-kind-dag waarbij de vaders gingen tekenen, schilderen en puzzelen met hun kinderen. Die dag heeft hij een soort van schilderijtje gemaakt. Ik heb dat lang bewaard, maar op een gegeven moment dacht ik: ik wil hier helemaal niet aan herinnerd worden, waarna ik het heb weggegooid. Maar mocht het ooit ter sprake komen, mocht ze willen weten hoe het precies zit met haar vader, dan zal ik het haar eerlijk vertellen. Inmiddels heb ik een nieuwe vriend en leven met hem, het is een wereld van verschil. En mijn moeder? Zij loopt met hem weg.”
Bron: Libelle Interview: Christien Jansen. Beeld: iStock
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen geven Inloggen